Artikel in de Metro, afgelopen week 21 mei 2015: Het enige recht van de vrouw is het aanrecht… ik moet in eerste instantie om lachen om de provocerende titel en verwacht een cynisch stukje over de hervormingen in de zorg of de bezuinigingen in de kinderopvang, maar nee, de schrijver (daniliodrastic) meent het serieus… ik wil er niet eens op ingaan, zo extreem ouderwets en bekrompen is zijn visie.

Ik maak me echter wel zorgen over de mogelijkheden van vrouwen op de arbeidsmarkt en hun positie in de huidige en toekomstige maatschappij. Ik zal proberen uit te leggen wat ik bedoel:

Door bezuinigingen in de Kinderopvang, WMO en Jeugdzorg is de werkloosheid toegenomen. Vaak betrof het vrouwen die zonder baan kwamen te zitten. Deze vrouwen hebben vaak lang in dezelfde functie gewerkt, soms zelfs bij dezelfde werkgever. In hun branche zijn geen banen meer te krijgen, slechts een enkeling kan nog via een oproepcontract opnieuw instromen.

De anderen vallen vaak terug op het huishouden en de zorg voor de kinderen. Logisch en heel nuttig, niks mis mee. In eerste instantie ben je ook blij daar meer tijd en aandacht voor te hebben, en gelukkig heb je door je lange arbeidsverleden recht op WW, dus kijk je tussen het huishouden en het zorgen door of je een nieuwe baan kunt vinden.

Ondertussen wordt de afstand tot de arbeidsmarkt groter, en komt het einde van de WW in zicht. Dan zijn er 2 mogelijkheden: je hebt recht op bijstand, of niet. Als je partner werkt dan houdt het dus op. Dan moet je, met je hele gezin, van 1 salaris rond zien te komen…

Dat dit grote financiële gevolgen heeft zal niemand verbazen. Dezelfde vaste lasten, schoolkosten en andere noodzakelijkheden, maar dan uit 1 salaris… dat heeft consequenties. Ook voor de kinderen: voor hun kansen om te studeren, de peperdure uitstapjes die in het onderwijs blijkbaar noodzakelijk zijn geworden, de kans om te sporten en deelname aan allerlei andere sociale activiteiten. Kwalijke zaak… al zeg ik het zelf 😉 en volgens mij ligt er als gevolg van dit alles ook een maatschappelijk probleem op de loer… Want, hadden we al die werkende vrouwen ook niet nodig om straks de pensioenen te kunnen uitbetalen… En zo al niet meer?!

Terug naar de vrouw… niet aan het werk gekomen, heeft de zorg voor haar eigen huishouden en haar eigen kinderen. Hele dag thuis, precies zoals de schrijver van bovengenoemd artikel het wenst… achter het aanrecht met de kinderen “aan haar rokken”.

Maar dan komt politiek Nederland, ouderen moeten langer thuis blijven, we moeten zelf voor hen zorgen, er wordt gekort op de WMO, we moeten zelf meer doen voor onze hulpbehoevende medemens. Begrijp me goed, als mijn familie me nodig heeft voor een klus dan ben ik echt niet te beroerd, maar er is een grens aan wat ik kan en wil. Want wat er nu gebeurd is dat vrijwilligers zoals jij en ik de plaats in moeten gaan nemen van betaalde, gespecialiseerde professionals. En dat niet alleen voor mijn eigen huishouden, en dat van ouders en schoonouders, maar voor m’n hele buurtje er nog bij… aanrechten genoeg tenslotte?!

Kortom…zoveel jaren investeren in de emancipatie van de vrouw, in een goede opleiding, regelmatige bijscholing en professionalisering, stimulering van persoonlijke groei en een oproep voor meer topfuncties voor vrouwen… allemaal weggegooid? Dat vak waar wij voor geleerd hebben, waar wij zo trots op zijn… foetsie? Herinner je je de slogan ” Een slimme meid is op haar toekomst voorbereid!”, dat was een oproep voor vrouwen, meiden toen nog, om een goede opleiding te volgen zodat ze, onafhankelijk van een huwelijkspartner, ten alle tijden in hun eigen levensonderhoud zouden kunnen voorzien?! Eén op de hóéveel huwelijken eindigt in een echtscheiding?

Dat is het kabinet voor het gemak even vergeten… En dat diezelfde afhankelijke vrouwen terug moeten vallen op een bijstandsuitkering ook… Of is dat ingecalculeerd?

Ik ben benieuwd of ik de enige ben die zich hier druk over maakt… Ik hoor graag van je in de comment box hieronder…

Obama heeft het begrepen… Zou hij het baantje van Rutte willen?